Geç Kalmış Bir Yazı
Bir fotoğrafa bakıp , saatlerce düşüncelere dalabilmek, hayaller arasında koşuşturup durmak...Üzülmek ,sevinmek...Bütün bu duyguları bir anda şiddetlice yaşamak...
İşte bugün ben böyleyim.Eski bir fotoğraf buldum kutuların arasına sıkışmış...
Aslında çok yakından bildiğim ama çok uzun zamandır görmediğim ve bundan sonra da görmemin imkansız olduğu biri vardı o fotoğrafta...
Gözlerini dikmiş öylece bana bakıyordu.Ama kötü kötü bakmak anlamında değil.Yanlış anlaşılmasın.O bakarken ben bakamadım bir an.Gözlerimi kaçırdım.Sanki öylece karşımda duruyormuş gibi hissettim.Sonra gücümü topladım,biraz da cesaretlenince ben de baktım gözlerine.Deniz mavisi de değil yeşil de değil.İkisinin karışımı bir renk.Unutmuşum bu güzelliği.Ama baktıkçca kendinizi derinlere çekiliyormuş gibi hissedersiniz.Ne düşünceler vardı o an kim bilir o bakışlarda?
Sonra farkettim ki fotoğraflar olmasa yüzünü tamamen unutacağım.Zar zor hatırladım o bakışını.
Kokusu mu...Unutalı yıllar oldu..Hiç yaşanmamış ,hiç olmamış gibi...Hayatımda hiç bir anı paylaşmamışız gibi...Sarılışındaki şevkati,sıcaklığı sanki birer rüyaymış gibi anımsadığım...
Alışıyor muydum yokluğuna?Çoktan...Alışmışım,alışmışız...Nelere alışmadık ki?Hayata dört elle sarılmanın 3 kişilik yalnızlığında...Özlenene dair ilk ve son yazım...Bu sefer de benden olsun...
Aslında çok yakından bildiğim ama çok uzun zamandır görmediğim ve bundan sonra da görmemin imkansız olduğu biri vardı o fotoğrafta...
Gözlerini dikmiş öylece bana bakıyordu.Ama kötü kötü bakmak anlamında değil.Yanlış anlaşılmasın.O bakarken ben bakamadım bir an.Gözlerimi kaçırdım.Sanki öylece karşımda duruyormuş gibi hissettim.Sonra gücümü topladım,biraz da cesaretlenince ben de baktım gözlerine.Deniz mavisi de değil yeşil de değil.İkisinin karışımı bir renk.Unutmuşum bu güzelliği.Ama baktıkçca kendinizi derinlere çekiliyormuş gibi hissedersiniz.Ne düşünceler vardı o an kim bilir o bakışlarda?
Sonra farkettim ki fotoğraflar olmasa yüzünü tamamen unutacağım.Zar zor hatırladım o bakışını.
Kokusu mu...Unutalı yıllar oldu..Hiç yaşanmamış ,hiç olmamış gibi...Hayatımda hiç bir anı paylaşmamışız gibi...Sarılışındaki şevkati,sıcaklığı sanki birer rüyaymış gibi anımsadığım...
Alışıyor muydum yokluğuna?Çoktan...Alışmışım,alışmışız...Nelere alışmadık ki?Hayata dört elle sarılmanın 3 kişilik yalnızlığında...Özlenene dair ilk ve son yazım...Bu sefer de benden olsun...
Yorumlar
Yorum Gönder