Akhisar'da Hıdırellez
Çocukken baharın gelişini hıdırellezde yakılan ateşle anlardık.Bizim için sadece ateş çemberi oluşturup ,atlamaktan ibaret olan eğlenceli bir gündü.Tabi birde ertesi günü yapılan piknikler var.En azından ben 8-9 yaşlarındayken mahallemizde böyleydi.
Daha sonraki senelerde arka mahallemize bir aile taşındı.Ailenin reisi Tayfun Abi piyanist olunca ,mahallemizde böyle günlerde hazırlıklar 3-4 gün öncesinden başlardı.Ses sistemi kurulur,7 katlı pasta gelir ve eğlenceler başlardı.Ben o zamanlar liseye gittiğimden ateş yakma işini mahallenin küçük çocuklarına bırakmıştık.Ateşin dumanını gören Tayfun Abi başlardı orgunun tuşlarına dokunmaya."Kethüda mahallesi oturmayın...." diye mikrofondan başlardı milleti coşturmaya.
Ben bu eğlenceleri ara ara balkondan izlerdim.Malum sınavlar hayatı doya doya yaşamamızı engelliyor.Hocalar her daim sınav koydular ertesi güne.=)Sonra dayanamaz apartmanın merdivenlerini koşa koşa iner ,atlardım ateşten.Sonra polis görünürdü köşeden....Hevesimiz kursağımızda kalarak sönen ateşe bakardık.
Tayfun Abi'nin eğlencesi tam gaz devam ederdi ama.=)Akhisar'da hıdırellez böyleydi kısaca.Özledim o günleri...
Gelelim hıdırelleze.Büyük şehirlerde daha az ,kasaba ,köy ve ilçelerde kutlanan bahar bayramı gibi bir şeydir.İnanışa göre bu günde:
"1) Hızır, zor durumda kalanların yardımına koşarak insanların dileklerini yerine getirir.
2) Kalbi temiz, iyiliksever insanlara daima yardım eder.
3) Uğradığı yerlere bolluk, bereket, zenginlik sunar.
4) Dertlilere derman, hastalara şifa verir.
5) Bitkilerin yeşermesini, hayvanların üremesini, insanların kuvvetlenmesini sağlar.
6) İnsanların şanslarının açılmasına yardım eder.
7) Uğur ve kısmet sembolüdür. "(Denizli civarlarında kısmet açma törenleri yapılırmış=))
Annem, bildim bileli bu gün için hazırlık yapar.Dilediklerini bir kağıda yazar.Ev resimleri,araba resimleri keser,bir çiçeğin önüne sıralar hepsini.Birazdan hazırlarız yine.Haydi hayırlısı bakalım.Ben de hayattan beklediklerimi yazayım biraz.Gerçekleşmese bile inanmak yeter.Ne de olsa her şey inanmakla başlar...:D
Newruz gibi birşey herhalde...Bahsettiğin hızır yani Hızır(aleyhiselam),insanların tümüne hayatları boyunca ENAZ 1 defa onların yanına gelir .ama hiç birisi onu Hızır(a.s) olduğunu çıkarmaz.angi birisi sırasında karşınıza çıkabilir.umarım ben çıkartırım da artık bırakmam onu:D sabah akşam birşey isterim:D
YanıtlaSilValla ben bu blogu iyice sevmeye basladim. Eski günleri animsamak güzel oluyor, hele de memleketten uzaktayken...
YanıtlaSilBizim oralarda da ben cocukken kutlardik hidrellezi. Aileler olmazdi bizimle hicbir zaman.
Mahallenin ortasina ates yakar, gece boyunca üstünden atlardik. Normalde hava karardiginda eve cagrilmamiz gerekirken, anne babalar o gün müsamaha gösterir, ve gec gelmemizi görmezden gelirlerdi :)
Son katildigim Hidrellezi cok iyi hatirliyorum. Sanirim 1998 yiliydi. Tam emin degilim. Atesin üstünden atlamalarla gecen bir aksamdan bahsediyoruz yeniden. Ben tam atesin üstünden atlarken, nasil oldugunu bilmedigim bir sekilde (belki bir arkadasimin acimasiz bir essek sakasinin sonucu), ates birden harlandi ve normalde belimi gecyecek olan alev yüksekligi, boyumu asti. Üzerinden atlarken saclarimin yanisini duyabiliyordum :-). Belli basli yaniklarla atlattim o günü. Alt tarafi konu saclar oldugu icin, kökü bizde nede olsa deyip takmamistim kafaya :) Ve olayi hatira olarak hatirlamakla birakmistim (atesten sonra en yakin cesmeye kosusumu, ve eve gider gitmez saniyesinde kendimi banyoya atmami saymazsak :) )
Celal:Ben de duymuştum anlattıklarını.Ama farkedebilene ne güzel.Tam geldiği an git başımdan sen de kimsin dersek işimiz zor.:)
YanıtlaSilMustafa:Teşekkür ederim.Ben de eskilere gidip geliyorum böyle günler oldukça.Çok özledim sanırım.:)Ucuz atlatmışsın valla.Daha beter olabilirdi.
Unuttuğum bişeyler var diyordum.Normalde gece sokakta oynamaya izin yoktu.Akşam ezanıyla ev yolu görünürdü.Bu gece bu bakımdan da özeldi.=)
Evet... O aksam ezani kurali :)
YanıtlaSilBir seferinde abimle (aramizda 2 yas vardir) beraber gec kalmistik (15 dakika kadar sanirim). Babam da bizi ceza olarak 15 dakika banyoya kapatmisti. 5 dakika sonra annem affedildigimizi söylediginde de biz disari cikmayi reddetmistik :-) Cünkü o anda bornozlarin beline baglana iple kovboyculuk oynamaya baslamistik ve cok egleniyorduk :-D
Hodri meydan olmuş biraz sizinki.=)
YanıtlaSilÇocuk olmak çok güzel birşey.En kötü anda bile her şeyi unutup oyun oynamayı başarabildiğimiz zamanlar...:)