Müzikle Bağdaştırılan Bir Yaşam Kesiti
Sokaklara çıkıp fütürsuzca dolaşmaya başlıyorum.Ney'imi de yanıma almışım, yavaş yavaş yürüyorum.Sokak sokak dolaşıp müzikle yankılansın istiyorum her yer.Sakin bir yer arıyorum, oturup ağırdan ağırdan notaları açığa vurmaya başlarım belki diye.Ve buluyorum öyle bir yer,sessiz sakin tam istediğim gibi.Bank görüyorum bir tane.Benim gibi yalnız kalmış bu sokakta.Köşesine usulca oturuyorum ve neyi kılıfından çıkartıp başlıyorum üflemeye.
Neyden çıkan müzik rüzgarla taşınıp, karşı apartmanın en üst katında, yalnız başına oturmuş olan amcanın kulağına gidiyor.Düşüncelere dalmış halinden kurtulup müziği dinlemeye başlıyor.Bir an da olsa onun hüzne boğulmuş olduğu yalnızlığından kurtulmuş olmasına seviniyorum.
Sonra denizdeki dalgalarda hareketlilik başlıyor.Ben de dalgaların ritmine ayak uydurup ,hareketli bir şeyler çalıyorum.
Önümden genç sevgililer geçiyor.Karşı banka oturuyorlar.Ben de onlar için bir aşk şarkısı çalmaya başlıyorum aniden.Sonra bana bakıp gülümsüyorlar.Daha da sıkı sıkı sarılıyorlar birbirlerine.Onlar için çaldığım şarkı bitince kalkıyorum yerimden ve ilerliyorum deniz kenarında.
Yaşlı bir bir çift görüyorum.Yüzlerindeki kırışıklıklar neler görmüş neler geçirmiş diye düşünürken ,bana sesleniyorlar".Bizim için de çalar mısın?" diyorlar.Gençlik anılarını hatırlatacağını düşündüğüm ,eskilerden bir şarkı çalıyorum onlar için.Bana da nostalji oluyor.Biraz hüzün,çokça mutluluk görüyorum gözlerinde...Hüzün de hayatlarının son demlerine geldiklerini düşündükleri içindir belki diye düşünüp onların yanından da ayrılıyorum.
Etrafta hiç kimsenin olmadığı yalnız bırakılmış bir çocuk parkına geliyorum.Salıncağın birine oturuyorum ve kendim için çalmaya başlıyorum.Beni benden alan,beni bende bulmamı sağlayan bir müzik...
Sonra yanıma biri oturuyor.Çalmayı kesip ona bakıyorum o da devam et ,benim için çal haydi der gibi kafasıyla işaret ediyor.Çalıyorum...Müzik öyle bir yankılanıyor ki...İçimdekileri haykırıyorum sanki denize,taşa,ağaçlara,dünyaya...
Ben bitiriyorum çalmayı.Sonra ona dönüp "Şimdi de sen benim için çal."diyorum.O da başlıyor tellere dokunmaya...Elinde bir çalgı falan da yok aslında.Ama bunun anlamı farklı bir şey işte...
Neyden çıkan müzik rüzgarla taşınıp, karşı apartmanın en üst katında, yalnız başına oturmuş olan amcanın kulağına gidiyor.Düşüncelere dalmış halinden kurtulup müziği dinlemeye başlıyor.Bir an da olsa onun hüzne boğulmuş olduğu yalnızlığından kurtulmuş olmasına seviniyorum.
Sonra denizdeki dalgalarda hareketlilik başlıyor.Ben de dalgaların ritmine ayak uydurup ,hareketli bir şeyler çalıyorum.
Önümden genç sevgililer geçiyor.Karşı banka oturuyorlar.Ben de onlar için bir aşk şarkısı çalmaya başlıyorum aniden.Sonra bana bakıp gülümsüyorlar.Daha da sıkı sıkı sarılıyorlar birbirlerine.Onlar için çaldığım şarkı bitince kalkıyorum yerimden ve ilerliyorum deniz kenarında.
Yaşlı bir bir çift görüyorum.Yüzlerindeki kırışıklıklar neler görmüş neler geçirmiş diye düşünürken ,bana sesleniyorlar".Bizim için de çalar mısın?" diyorlar.Gençlik anılarını hatırlatacağını düşündüğüm ,eskilerden bir şarkı çalıyorum onlar için.Bana da nostalji oluyor.Biraz hüzün,çokça mutluluk görüyorum gözlerinde...Hüzün de hayatlarının son demlerine geldiklerini düşündükleri içindir belki diye düşünüp onların yanından da ayrılıyorum.
Etrafta hiç kimsenin olmadığı yalnız bırakılmış bir çocuk parkına geliyorum.Salıncağın birine oturuyorum ve kendim için çalmaya başlıyorum.Beni benden alan,beni bende bulmamı sağlayan bir müzik...
Sonra yanıma biri oturuyor.Çalmayı kesip ona bakıyorum o da devam et ,benim için çal haydi der gibi kafasıyla işaret ediyor.Çalıyorum...Müzik öyle bir yankılanıyor ki...İçimdekileri haykırıyorum sanki denize,taşa,ağaçlara,dünyaya...
Ben bitiriyorum çalmayı.Sonra ona dönüp "Şimdi de sen benim için çal."diyorum.O da başlıyor tellere dokunmaya...Elinde bir çalgı falan da yok aslında.Ama bunun anlamı farklı bir şey işte...
Yorumlar
Yorum Gönder