Beni Benden Alıp Götürme
Doğduğumuzdan bugüne kadar ne kadar insan tanıdık...Kaç kişiyle muhabbet ettik,kaç kişiyle dolaştık gezdik tozduk,kaç kişiyle ağladık,kaç kişiyle bağıra çağıra isyan ettik yaşadıklarımıza...
Düşünüyorum da bir zamanlar can ciğer olduğum kişiler şimdilerde hayatımın hiç bir bölümünde yoklar.Ne telefon ne de ulaşabileceğim başka bir şeyleri var.Yok olup gitmişler...Kopmuşuz.Geride kalan sadece bir kaç hatıra olmuş.Bazen ortak arkadaşlar olunca laf arasında isimleri geçince hatırlarım "Ne günlerdi be diyerek aklımda kalan anılarda ufak bir gülümseme bırakır bende".Bazen ismini bile hatırlayamadıklarım oluyor.Belli mi olur,yolda dalgın dalgın yürürken karşıma onlardan biri çıksa ,gözüme bir yerlerden tanıdık geliyor diye hatırlasam, ne güzel olurdu.Ama yine de onları hatırlamak güzel...
Tabi bir zamanlar tanıdığım insanların hepsini gülerek hatırlayamıyorum.Konuşmamamızın sebebi de birbirimize ulaşamamamız ya da iletişim kopukluğu falan değil .Ben ya da o bilerek istemişizdir ulaşılamamayı.Bucak bucak kaçmışızdır belki birbirimizden.Beni ben yapan değerlerden uzaklaştırmak istemeleri böyle olmasının sebebidir.Ben ,ben olmadıktan sonra ne işe yarar muhabbetimiz.Yapay bir "Selamlaşma!'dan" başka elde kalan "0" olur.Ağızdan çıkanların kulağa uğramadığı bir sohbet belki de...
Beni ben olduğum için sevenlerle , onları onlar oldukları için sevdiklerimle muhabbette olmak dileğiyle...Az olsun ,ama öz olsun...
yazdıklarına yorum yapmadan geçemedim. öncelikle şunu bil ki hayat dediğin 3-5 kişiyle çoğalmaz. aksine daralır. tecrübeyle sabittir :)en güzel tatlar da kısa olanlardır. çayın şekeri gibi... illaki bi kaçtane atarsın ama çok atarsan miden bulanır. ha bazıları şekersiz içer ve hatta şekersiz içmenin daha sağlıklı olduğunu söylüyorlar ama konumuz o değil :)
YanıtlaSilHayatta bazı insanlar ve olaylar vardır ki olmaz olsaydı dersin bazen. hayatının onlardan öncesine dönüşü imkansız gibidir. mahvedip giderler ortalığı. soru ve ünlem işaretleri oluşuverir kafada birden.. "pattt.." diye arada bi ampul yanar gibi olur. sonra o da gider.. arayı bulmak yada ne bilim anlaşabilmek en güzeli olurdu ama bunu beceremediysen yapılması gerekeni sen yakalamışsın zaten arkadaşım :) kendi doğrularına tutunmak. daha fazla yıpranmadan kuyruğu düzeltmek bi yerde. buna 3 nefesin 2'sini alıp 1'ini vermeye kıyamamak da denilebilir..
yazın güzeldi arkadaşım :) devat et böyle...
Bende yorum yapmadan gecmek istemedim. Öncelikle belirtmem gerekir ki, cogu yazin gibi, bunu da severek okudum (bütün yazilarinin öyle oldugunu söylersem, yalan söylemis olurum. ne sen inanirsin buna, ne ben :-) ).
YanıtlaSilNeyse. Gelelim bu yazina. Seninle (SEN diye hitap etmem umarim sorun degildir. Eger öyleyse lütfen uyar) yaklasik olarak ayni dönemlerin insanlariyiz. Aramizda birkac yil olsa da, cocukluk dönemlerindeki ve sonrasindaki yasamlarimiz uyusuyor birbirlerine.
Eski zamanlara baktigimizda, su andaki gibi cep telefonu, mail kullanimi gibi seyler yoktu ortaliklarda. Ne yapmistik o zamanlar... Ilkokul arkadasimizin EV numarasini, bir defterimize yazmistik. O defterde yok olup gitti sonradan. Eger ortaokul veya lise de karsilasirsak ne ala, karsilasamazsak, sadece hatiralarda kalir o kisi.
Yine de katiliyorum, sana sen diye deger veren kisilerle baglari koparmadin, kimse de kolay kolay koparmamistir. Ben mesela, hepsinden bu kadar uzakta yasamis olsam da, elimden geldigince bagimi koparmamaya calisirim. Arada bir telefonla ararim, hal hatir sorarim. Bu bile belli bir bagin kopmamasi icin yeterlidir. Zaten böyle bir seyi, buna degecek kisiler icin yapar insan, digerlerini aramayi da sürekli erteler, durur ister istemez. Bilincli olarak koparmaz bagini, sadece ertelemeyle gecer hayati, o kadar :-).
Söyle bir yazi okumustum. Özetini yazayim buraya:
Hayatta hepimiz yalniz basimiza dogariz, büyürüz, ve ölürüz. Sadece arada bir yanimiza kisa veya uzun zamanli yoldaslar aliriz. Ama bunun haricinde bütün zaman boyunca yalnizizdir.
Artik bu ne kadar dogru bilemem ama, bence cok büyük bir dogruluk payi var...
Selamlar,
Mustafa
Öncelikle yorumlarınız için teşekkür ederim.:)
YanıtlaSil@Mustafa:Sen diye hitap etmenin hiç bir sakıncası yok:D
Yorumu okuyunca aklıma geldi.Ev telefonlarını yazardım bende,telefon rehperinin ilk sayfasına.Cep telefonları çıkınca ev telefonu kapandı.Rehper de kayboldu gitti.Numaralar da beraberinde gitti tabi.
Yazı da çok doğru.Yalnızız.Doğruluk payı çok çok yüksek...