100.Yazının Eşiğinde

Bloga yazdığım 100. yazı.Diğerlerinden çok da farklı olmayacak sanırım.Yazıya başlar başlamaz bunu hissettim.:D 

Belki biraz daha benden bir şeyler olabilir,biraz dağınık ,biraz uzun...Aslında hiçbir fikrim yok.Hiçbir şey tasarlamadım aklımda.Tamamen doğaçlama gelişecek.Konusu bile belli değil şuan.Bakalım neler çıkacak.=)

Bilgisayarda kayıtlı şarkılardan bir liste yaptım.Rasgele gelen şarkıya göre ruhum beni nereye götürürse onu yazmayı planlıyorum şu anda.

Ve George Michael'dan Careless Whisper çalmaya başlıyor.Hayatın çok garip olduğunu düşünmeye başlıyorum hemen.En klasik düşüncemdir benim.Yarının neler getireceğini asla tahmin edemiyorum.Etmek de istemiyorum açıkçası.Hayatı hep sürpizlerle yaşadım bugüne kadar.Her doğan günde,yeni ve bambaşka maceralarla ,insanlarla karşılaştım.Çok mutluyken ,tek bir cümleyle yıkıldım.Karanlıklar içine gömülmüşken,aniden çıkıverdim aydınlığa.İzmir'e taşınmamız geliyor mesela aklıma.Bu noktada şarkı değişiyor ve konu da değişiyor tabi.=)

Celine Dion-I'm Alive çalıyor.Yaşam enerjisi var bu şarkıda.Basit ama güzel bir şarkı.Çocukluğum geliyor aklıma niyeyse.Şarkı da bir çağrışım yapmıyor o günlere.Akhisar'ı bilenler Sevgi Yolu'nu bilirler.Eskiden,yani orası Sevgi Yolu olmadan önce ufacık bir penyeci dükkanımız vardı.Annemle babam beraber çalışırlardı.Babam kumaşları keser,annem dikerdi.Abim ve ben de dükkanın önünde oynardık.Yaz aylarında,akşam yemeklerini dükkanda yerdik.Akşamüstü olunca annemle eve gider,yemekleri hazırlar,dükkana tekrar gelirdik.Pencerenin önünde kesim masası vardı.Akşam yemeği vaktinde,şahane bir yemek masasına dönüşürdü.Ben ve abim masaya oturur ,bağdaş kurardık.Gülüşmeler,şakalaşmalar ve muhabbetlerle yerdik yemeğimizi.Sonra çalışmaya devam.5-6 yaşlarındayım o zaman.Günün temposuna vücut dayanmıyor tabi.Kumaş çuvallarının arasında uyup kalıyorum.Ertesi sabah evimizde uyanıyorum ve yeni bir gün başlıyor benim için...

Hareketli bir şarkı başladı.Shakira-Hip's Don't Lie.=) Şarkı hareketli olunca,hareketli şeyler aklıma geliyor.Mesela lise yıllarım.:D Betül,Elif,Ben=) Garip bir üçlüydük hazırlıktayken.Sabahın köründe giderdik okula,sırf muhabbet edelim dersten önce diye.Önceki günün kritğini yapardık.Dersleri kaynatırdık.En arkada otururduk üçümüzde.Gülmekten gözümüzden yaş gelirdi bazen.Onlar dil,ben de sayısal seçince ayrıldık maalesef ki.Aa bir de müdürümüzün her sene garip bir şekilde sınıfları karıştırması da var tabi.Diğer senelerde de Ömer ve Deniz unutulmaz benim için.Gerçekten liseyi lise yaptık onlarla.Çok uğraşırlardı benimle.Sonra da gönlümü alırlardı.Beraber büyüdük onlarla,dertleştik.Gerçekten çok güzel günlerdi.

Şarkı yine değişti.Yeni Türkü-Sarıl Bana.Lise anıları kayboluverdi birden.Yüzümü gülümseten yepyeni anılar canlandı.Üniversiteye ait,büyümeye ait,hayata ait,sevmeye-sevilmeye ait anılar bunlar.Anıdan da öte ,yaşamın ta kendisi şuan.Bu şarkı Umut'la  daha anlamlı benim için.

Şarkı değişiyor yine.Duman-Seni Kendime Sakladım.Uzun zaman oldu bu şarkıyı dinlemeyeli.Yurtta kaldığım günler canlanıyor gözümde.Dönem daha yeni başlamış.Kimsecikler gelmemiş daha.Benim de amacım derslere gitmek değil zaten.Gonca ve Gülce'nin de okulları bir hafta sonra başlayacak.Dersler başlamadan İzmir'in tadını çıkarmak amacımız.Yurt bomboş.Kimsecikler yok bizden başka.Çalışma odası da boş tabiki.Gecenin 5'ine 6'sına kadar ayaktayız.İnternette dolaşıyoruz.Sonra Gülce'nin canı sıkılıyor ve "Şarkı açalım hadi" diyor.Ben de bilgisayara yeni format attığımdan çok fazla şarkı yok.Duman albümü var sadece.Bağıra bağıra söylemeye başlıyoruz Gonca ile.Sonra Gülce isyan ediyor.=) "Yeterrr" değiştirin şu şarkıyı diye bağırış geliyor.Bulabildiğimiz en berbat şarkıları açıp ,Gülce'yi iyice çileden çıkartıyoruz.Sonra o da bizimle uğraşmaya başlıyor.Ne güzel günlerdi be...Ev ne kadar rahat olsa da onlarsız bir şeyler eksik gibi.Oralarda bir yerlerde olduklarını bilmekle yetiniyorum şimdilik...

Neyse daha fazla uzatmayayım şarkı da değişti zaten.=)Mor ve Ötesi-Güneye Giderken.Bu şarkıyı dinlerken yolculuklar geldi aklıma.Hele de cam kenarındaysanız (yalnızsanız) yolu izlerken dalıp giderseniz uzaklara.Kim bilir ne hayaller kurarsınız?Ben çok hayal kurarım yollardaysam.Yalnızsam müziğim de eksik olmaz.Yalnız değilsem müziğe gerek yok zaten.Yanınızdakinin yoldaşlığı yeter de artar bile.:D

Yolda müzik dinlerim derken aklıma Paco de Lucia şarkısı geldi.(Sanırım böyle yazılıyordu.)Geçen sene Mesut sayesinde dinlemiştim ilk kez.Gerçekten şahane bir şarkı.Belki başka bir yazıda paylaşabilirm.Dinlerken herkes farklı farklı hayaller kurabilir.Benim hayalim sabit bu şarkıda.Deniz kenarında,gece,ateş yakılmış sahilde.Gitar çalan biri var.Ama yüzü belli değil.Gölgesi var sadece.Bir kadın ve bir erkek de dans ediyor.Onlarında yüzleri belli değil.Ateşe vuran gölgeleri müzik eşliğinde dans ediyor.Hepsi bu.

Brian Adams-Everything I Do başladı çalmaya.Bu şarkıyı son günlerde dinlemeye başladım ve çok sevdim.Sanki Eurovision şarkısı gibi.Dinledikçe aklıma hep güzel şeyler geliyor.Son bir ayda zor günler geçirdim.Vizelerin kötü geçmesiyle finallerde fazla kasmam gerekiyordu.Final tatili,finaller,yolculuklar,sorular,cevaplar derken düzlüğe çıktım sonunda.Sakin günler geçiriyorum artık.Sakin,mutlu,huzurlu...Aa bir de bekleyiş var tabi.=)

Liste çalmaya devam ediyor.Scorpions-Still Loving You.Bu şarkıyı ilk dinlediğimde (yine Umut sayesinde:)) hayal ettiklerim aklıma geliyor.Karanlık bir oda,sadece odanın tam tepesinde dönen ışıklardan var.Sürekli renkleri değişiyor ışığın ama disko ışığı gibi de değil.Belli bir ahenkle.Vee gözlerimi kapatmışım,kollarımı da açmışım ,müziğe kaptırmışım kendimi.Ben de dönüyorum.Garip bir şarkı...Ve burada yazıyı bitirmem gerek diye düşünüyorum.Yazmaya devam edemiyorum,hele ki bu şarkıdan sonra...

Neyse 100. yazı da böyle bir şey oldu.Çok karışık oldu sanırım.=)

Hiç kimse okumazsa, ben okurum diyerek çıktığım bu yolda bana eşlik eden herkese gelsin...