Her Geçen Gün Biraz Daha ...
Havai fişekler atılıyordu bu gece de. İlk patlamanın yarattığı sesle korkuyor önce. Sonrasında gökyüzünde oluşan şekilleri izlemeye dalıyor. Sanki onun da içinde öyle bir patlama var. Çok derinlerde... Konuşmaya muhtaç kalmış bir insanın durmadan haykırması gibi bir şey. Haykırsa her şey hallolacakmış gibi. Havai fişeklerin gökyüzündeki parıltısının ardında kalan son duman da dağılınca dönüyor gerçek dünyaya. Kim olduğunu, nerede olduğunu hatırlıyor. Minderi buruşmuş sandalyesini ayağıyla geri ittiriyor. Sessizliğe bürünmüş, buram buram yalnızlık kokan odaya giriyor. Balkonda oturduğu zamanlar, sinekler girmesin diye odanın ışıklarını kapatırdı. Karanlık birden içine sıkıntı verdi. Koşar adımlarla gidip, lambayı yaktı. Perdeleri kapattı. Karşı apartmanda oturan insanların içeriyi görmesini istemiyordu. Yıllardır yalnız yaşamaya alışmış biri olunca, başkalarına garip gelebilecek aşırı davranışları olmuştu. Her gün biraz daha değişiyordu. Halbuki geçen sene daha farklıydı. En...